Kur’an’da zikredilen “göklerin ve yerin gaybı” (bk. Bakara, 2/33; Nahl, 16/77) aynı zamanda evrenin gaybı anlamına gelir. Çünkü, kâinat bir anlamda yer ve göklerden ibarettir.
Buna göre, yer ve göklerin gaybı demek, evrenin ilk yaratılışı, barındırdığı kanunlar, galaksilerin, yıldızların sayısı, sistemlerin işleyiş tarzı gibi mevcut olan durumları ile zaman içerisinde nasıl bir çizgi takip edecekleri, başlarına kıyametin ne zaman kopacağı, akıbetlerinin ne olacağına, göklerin ve yerin barındırdığı mikro ve makro alemlerin durumu; misal alemi, melekut alemi, melekler alemi, ruhanî alemler gibi alemlerin durumunu kapsamaktadır.
İnsanoğlu tarafından şimdiye kadar bilinen şeyler, o gaiplerin binde birini bile karşılamaz.
