İlgili ayetlerin meali şöyledir: “(Şeytanlardan bahsediyorlar) şeytanların asıl kime indiğini bildireyim mi? Onlar yalan ve iftiraya, günaha düşkün kimselere inerler. Çünkü o iftiracılar şeytanlara kulak verirler, esasen onların çoğu yalancıdırlar.” (Şuara, 26/221-223)
Bu ayette şeytanların göklerden indiğine dair bir ifade söz konusu değildir. İnkârcılar, Hz. Peygamber(a.s.m)’e ifira edip, bazen onun bu Kur’an’ı uydurduğunu, bezen de kahinler gibi cinlerden/şeytanlardan ders aldığını söylüyorlardı. Allah bu ayetlerle onların bu iftiralarına cevap vermiştir.
Müşrikler, Kur'an'ı Hz. Peygaınber'e şeytanların getirdiği, dolayısıyla onun bir kâhin olduğu iddialarında bulunmuşlardı Allah bu iddiaları reddetmiş ve şöyle buyurmuştur:
“Kur'an'ı şeytanlar indirmedi. Bu onlara düşmez, zaten buna güçleri de yetmez. Şüphesiz onlar, vahyi işitmekten kesinlikle uzak tutulmuşlardır. (Şuara, 26/210-212)
Bu ayetlerde ise şeytanların Hz. Peygamber'e yaklaşamayacakları belirtilmekte ve kimlere yaklaşabilecekleri açıklanmaktadır. Şeytanlar ancak çok yalan söyleyen, iftira atan, sahtekâr, günah işlemekten çekinmeyen kimselere, yani kendilerine uygun karaktere sahip olanlara yanaşırlar.
Cinlerden bir kabile olan şeytanların Hz. Muhammed(a.s.m) gibi hakikat-bîn bir insana gelip onu aldatamayacaklarını, onların aldatacakları kimseler fasık, günahkâr, yalancı olanlar olduğu bildirilmektedir. Çünkü şeytanlar da, Hz. Muhammed(a.s.m)’in selim fıtratı, sağlam kalbi, mükemmel aklı, güvenilir karakteri, gerçeği yalandan ayıran vicdan ve feraseti, uyduracakları yalanlara prim vermeyeceğini çok iyi bilirler. Onun için müşterilerini yalancı günahlara düşkün, karaktersiz, vicdanı bozuk kâhin ve benzeri kimselerden seçerler.
