"O gün, kimsenin kimseye hiçbir fayda sağlamayacağı bir gündür. O gün buyruk, yalnız Allah'ındır." (İnfitar, 82/19)
O gün hiçbir kimse başkası için bir fayda sağlayamaz, kimse kimseyi koruyamaz; herkes kendisini düşünür ve kendi derdiyle uğraşır. Herhangi bir zararı dokunabilir endişesiyle çoluk çocuğundan ve yakın akrabasından dahi kaçar. Allah izin vermedikçe hiçbir şefaatçi şefaat edemez. O gün iş Allah'a kalmıştır.
Bu ayet şefaatin olmayacağına delil değildir. Aksine, şefaatin Allah'ın izniyle olacağına işaret eden ayetlerdendir. Evet, o gün hiç kimse hiç kimseye Allah'ın izni olmadan bir fayda sağlayamaz, şefaat de edemez. Kur'an-ı Kerim'de şefaat ile ilgili ayetlere dikkatle bakıldığında, şefaatin Allah'ın izni ile olacağı vurgusu yapılmaktadır.
"Allah’ın izni olmadan huzurunda şefaat edecek olan kimdir?" (Bakara, 2/255)
Bu ayet-i kerimede, Allah’ın izni olmadan kimsenin şefaat edemeyeceği beyan buyrulmuştur. “Allah’ın izni olmadan kimse şefaat edemeyecektir.” ifadesi, “Allah’ın izni olduğunda şefaat edebilecektir” manasına gelmekte ve bu da şefaatin hak ve hakikat olduğu neticesine ulaştırmaktadır. Zira eğer Allah’ın izni ve müsaadesi dairesinde şefaat olmasaydı, ayette geçen “Allah’ın izni olmadan” ifadesi gereksiz olurdu. Kur'an’da ise gereksiz bir ifadenin bulunması mümkün değildir. O halde, Allah’ın izni dairesinde şefaat haktır, gerçektir ve ayetin beyanıdır.
"O’nun izni olması müstesna, şefaat edecek yoktur." (Yunus, 10/3)
Bu ayet-i kerimede şefaat, Allah’ın iznine hamledilmiştir. Demek Allah’ın izni dairesinde şefaat vardır ve haktır.
"Onlar, Allah'ın razı olduğu kimseden başkasına şefaat etmezler." (Enbiya, 21/28)
Bu ayet-i kerimenin açık ifadesiyle, Allah’ın razı olduğu kullara şefaat edilecektir. Zira ayette geçen “Allah'ın razı olduğu kimseden başkasına şefaat etmezler.” ifadesi, Allah’ın razı olduğu kullara şefaatin yapılabileceği hakikatini netice vermektedir.
"O gün, Rahman’ın kendisine izin verdiği ve sözünden hoşnut olduğu kimselerden başkasına şefaat fayda vermez." (Taha, 20/109)
"(O gün) Rahman (olan Allah)'ın katında bir ahd almış olan kimseden başkaları şefaat etme hakkına sahip olamayacaklardır." (Meryem, 19/87)
"Allah'ın huzurunda şefaat fayda vermez. Ancak izin verdiği kimseninki müstesna!" (Sebe 34/23)
"Göklerde nice melekler vardır ki, Allah dileyip izin vermeden ve razı olmadan önce onların şefaatleri hiç bir fayda vermez." (Necm, 53/26)
Bütün bu ayetler, Allah'ın izni ile şefaatin gerçekleşeceğini bildirmektedir.
