Peygamberlerin kavimleri genellikle isyan etmiş ve cezaya çarptırılmıştır. İnsanların isyana olan meyilleri olduğu gibi, kendileri gibi bir insan olduğunu gördükleri elçilere de teslim olmama temayülleri vardır. Bu açıdan insanoğlunun müjdelerden ziyade uyarılmaya ihtiyaçları vardır. Bu sebeple, kavimlerin helak öyküleri büyük önem arz etmektedir.
Bununla beraber, Kur’an’da kavimlerin helakinden bahsedilirken, peygamberlere iman etmiş olanların kurtuluşlarından da söz edilmektedir. Bu konuda şu ayetler misal olarak verilebilir:
“Biz Musa’yı ve onunla birlikte olanların hepsini kurtardık. Sonra diğerlerini boğduk.”(Şuara, 26/65-66).
“Hülasa Biz de onu / Nuh’u ve yanındakileri o yükle dolu gemi içinde kurtardık. Arkasından geride kalanları da suda boğduk.”(Şuara, 26/119-120).
“Biz de onu / Lut’u ve ona uyanları tamamen kurtardık. Yalnız bir koca karı geride kalıp helâk edilenler arasında oldu. Sonra geridekileri hep imhâ ettik.”(Şuara, 26/170-172).
Ayrıca Hz. Yunus (as)’ın kavminin cezadan kıl payı kurtulduğuna işaret edilmiş ve insanlar bütün isyanlarına rağmen tövbe etmeleri halinde affedileceklerine dair müjde verilmiştir:
“Azap gelip çattığı zaman imana gelip de bu imanı kendilerine fayda vermiş olan bir tek memleket halkı olsun, bulunsaydı ya! Asla böyle bir şey vaki olmamıştır. Ancak Yunus’un halkı müstesnadır ki bunlar iman edince, kendilerinden dünya hayatındaki rüsvaylık azabını uzaklaştırıp giderdik ve onları bir süre daha yaşattık.”(Yunus, 10/98).
