İlgili ayetin meali şöyledir:
“O kemâl çağına geldiğinde kendisine hüküm ve ilim verdik. İşte güzel iş yapanlara / güzel davranış gösterenlere biz böyle karşılı / mükâfat veririz.”(Yusuf, 12/22)
Ayette meal olarak yer alan “güzel iş yapan / güzel davranış sergileyen” den maksat, öncelikle Hz. Yusuf (as)’dır. Onun çocukluğundan beri maruz kaldığı sıkıntı ve musibetlere karşı sabır göstermesi ve kayması en kolay olduğu gençlik döneminde bile, oldukça soylu ve kendisinin hanımefendisi makamında olan bir bayanın gayri meşru teklifini reddetmesi, eşsiz bir güzellik ve mükemmelliktir. Ayette ortaya konan bu eşsiz sabır ve harika iffetten doğan Yusuf (as)’ın bu güzel haline işaret edilmiştir.
Yusuf’un bu ağırbaşlı, sabur, şekur, vakur karakteri Rabbi tarafından ödüllendirilmiş ve kendisine bir çok imkânların yaratılması yanında hüküm, hikmet ve ilim de verilmiştir.
“İşte güzel iş yapanlara biz böyle karşılık veririz.” mealindeki ayetin ifadesinde vurgulanan karşılık / mükâfat “hüküm / hikmet ve ilimdir.” Bu iki unsur hem dünya hem de ahiret saadetine vesile olan şeylerdir.
Şüphesiz “İşte güzel iş yapanlara biz böyle karşılık veririz.” ifadesi, aslında Hz. Yusuf (as) için kullanılmış olmakla beraber, geneli ifade eden manasıyla aynı özellikleri taşıyan herkes için de söz konusudur.
Yalnız “böyle karşılık veririz” manasındaki ifadede vurgulanan husus, Hz. Yusuf (as)’a verilen mükâfatın aynısını gerektirmez. Bu benzetme “hüküm-ilim” gibi belli bir mükâfattan ziyade, genel manasıyla “her iyiliğin bir karşılığı, bir mükâfatı olur” manasında olup umumî bir kapsamı ifade eder.
Bu sebeple, bu mükâfatın dünya için de ahiret için de veya her ikisi için de söz konusu olması mümkündür.
