Bitarafane muhakeme; kelime olarak bir şeyi tarafsız bir açıdan düşünmek ve değerlenmek, anlamındadır. Şeytan, "Kur’an’ı Allah kelamı olarak değil de, tarafsız olmak için; ne beşer kelamı olarak, ne de Allah kelamı olarak değerlendir ve öyle bak, o zaman Kur’an'da var dediğin o yüksek meziyetler ve üstün beyan gücü kalacak mı" diyerek insanları dalalete sürüklüyor.
Bediüzzaman Said Nursi, "Bîtarafâne muhakeme, iki taraf ortasında bir vaziyettir. Halbuki hem senin (şeytanın), hem insandaki senin şakirtlerin, dediğiniz bîtarafâne muhakeme ise, taraf-ı muhalifi iltizamdır. Bîtaraflık değildir, muvakkaten bir dinsizliktir." diyerek şeytanın bu ince hilesine karşı, Kur’an’a tarafsız bir açıdan bakılamayacağını, tarafsız bakışın zımni olarak karşı görüşü kabul manasına geldiğini ifade etmekle, şeytanın bu ince hilesini deşifre ediyor.
Kur’an; ancak Allah tarafından, yani O'nun kelamı nazarı ile bakılırsa, meziyet ve harikaları görünür. Yoksa tarafsız ya da beşer kelamı nazarı ile bakmak o harika nurları söndürür ve uçurur. O zaman objektiflik ve tarafsızlık yapıyorum diyen adam, dinsizliğe sürüklenir ve karanlık içinde boğulur, gider. Çokları bu tarafsız bakış aldatmacası ile imanlarını kaybediyor.
Öncelikle Bediüzzamanın şu tespitini nazara almamız gerekiyor: Bu konuda “bîtarâfâne muhakeme ise; taraf-ı muhalifi iltizâmdır, bîtaraflık değildir.”
Böyle bir muhakeme, tarafsızlık adına da olsa, Kur’ana bir an için beşer kelamı olarak bakmak demektir ki, yine Üstadın ifadesiyle “Muvakkat bir dinsizliktir.”
Kur’an Allah kelamıdır. Önce bunun kabul edilmesi, ona böylece iman edilmesi, daha sonra Kur’an hakkındaki sorulara ve ortaya atılan iddialara Kur’an cephesinde durarak cevap verilmesi gerekir.
Tarafsız muhakeme adına, cepheyi terk ederek, Kur’ana beşer kelamı diyenlerin safına geçmek ve Kur’ana oradan bakmak ondaki ulvî hakikatlerin gizlenmesini netice verir.
