Amme Suresinin “ve Biz arzı mihad/beşik kıldık” mealindeki 6. ayetinde yer alan “Mihad” kavramı MEHD sözcüğüyle aynı olup beşik manasına gelir. Kur’an’da bu ifadenin tercih edilmesinin bazı hikmetlerini şöyle sıralayabiliriz:
a. Bir ailede her şeye muhtaç, ama hiç bir şeye sahip olmayan bir bebeğe gösterilen ilginin en önemli bir simgesi BEŞİK’tir. Şefkat dolu anne-babanın huzur bulması ve rahat uyuması için yavrularını beşikte sallamaları hiçbir karşılık beklemeden gösterdikleri ilginin çok çarpıcı bir yansımasıdır. İşte insanın bulunduğu yerküresine Mihad/beşik denilmesi, Allah’ın insanlara gösterdiği ilgi ve alakanın bir simgesidir. Arzuları ebede kadar uzanmış, her şeye muhtaç fakat hiçbir şey yaratamayan âciz bir mahluk olan insan oğluna, bu ifadeyle hem acizliği, fakirliği, muhtaçlığı, hem de Allah’ın sonsuz rahmetinin yansıması olan sonsuz nimetleri ve inayetleri hatırlatılmaktadır.
b. İnsan kelimesi etimolojik olarak “göz bebeği” anlamına gelir. Beşikteki bebek ailenin göz bebeği olduğu gibi, yeryüzü beşiğinde sallanan insanların da kâinat ailesinin göz bebeği olduğuna işaret edilmiş olması mümkündür.
c. MİHAD sözcüğü aynı zamanda yerküresinin bir beşik gibi sallanmakta olduğuna, güneşin etrafında hareket halinde bulunduğuna, bu hareketini gafil insanlara bazen deprem şeklindeki sallanmasıyla gösterdiğine işaret edilmiş de olabilir.
d. MİHAD kelimesi, aynı zamanda FİRAŞ/ döşek, sergi manasına da gelir. Bakara sûresinin 22. âyetinde kullanılan "firaş” tabirinden de anlaşıldığı üzere, arz, ne taş gibi katı ve sert bir madde halinde bırakılmış, ne de su gibi mâyi/sıvı bir halde yaratılmıştır; bilakis, orta bir vaziyette yapılmıştır ki, hem oturulacak bir mesken, hem ekilecek bir tarla/bir mezra’ olsun.
Yeryüzü insanlar için uzay boşluğu içinde böyle döşenmiş bir döşek gibidir. Önce bu döşek hazırlanmış, insan bu döşekte doğmuştur. Bu döşekte yaşamakta, yine bu döşekte konaklamaktadır.
