İlgili ayetin meali şöyledir:
Allah'ın yerde olanları ve emriyle denizlerde yürüyen gemileri buyruğunuz altına vermiş olduğunu; buyruğu olmaksızın yere düşmemesi için göğü O'nun tuttuğunu görmez misin? Doğrusu Allah insanlara karşı şefkatli ve merhametli olandır (Hacc 22/65).
Semâvât; yıldızların, güneş sistemlerinin ve galaksilerin kendi yörüngelerinde seyrettikleri uzayı ifade eder. Yüce Allah burada bir tabiat kanununa işaret etmekte, gök yüzündeki bu cisimleri bizim görebileceğimiz bir direk olmaksızın kudretiyle yükselttip ve yönettiğini(Rad 13/2)) haber vermektedir. O, bu büyük kütleleri uzay boşluğunda hareket eden bir sisteme bağlamış, bunları birbirinden uzak tutmak ve birbirine çarpmamalarını sağlamak için bu kütlelere merkezkaç kuvveti ve kütlesel çekim gücü yerleştirmiş, böylece bir denge sağlamak suretiyle bunların sonsuz olarak birbirlerinden uzaklaşmalarını veya birbiri üzerine düşmelerini önlemiştir. "Kendi izni olmadıkça yer kürenin üzerine düşmemesi için göğü tutan da O'dur" ayeti bu cisimler arasındaki ilâhî nizama işaret etmektedir.
Bu ayetler her şeyin Allah'ın ilmi, kudreti ve iradesi ile gerçekleştiğini ifade etmektedir. Bütün bunları tesadüflerin oluşturduğunu iddia etmek, en düzenli ve dengeli olayları; dengesiz, düzensiz başıboş olayların meydana getirdiğini kabul etmek olur ki, bunun akıl ve düşünce terazisinde yeri ve anlamı yoktur. Aklını azçok kullanabilen ve düşünce ufkunu genişletip varlık alemindeki mutlak düzene bakan herkes tesadüflerin böylesine en ince matematiksel ve fiziksel ölçülerle vücut bulan sistemleri meydana getiremiyeceğini görüp anlar ve o sonsuz kudret karşısında hayranlık ve mahviyet duyarak secdeye kapanır. Ortada bir plân ve program varsa, mutlaka bir plânlayıcı ve proğramlayıcı vardır. Mükemmel bir düzen varsa, mutlaka akılları aşan bir düzenleyici söz konusudur. Kur'ân ilgili âyetle bu inceliğe dikkatleri çekiyor(Celal Yıldırım, İlmin Işığında Asrın Kur’an Tefsiri, Anadolu Yayınları: 8/4053).
