Kur’an’da yer alan ayetlerin ilk muhatabı o günkü sahabelerdir. Bu gibi terbiye metotlarının Kur’an’da yer alması, hem Hz. Peygamberin Allah nezdindeki saygın konumuna, hem de insanların onu her okuduklarında Kur’an’ın kutsiyetinin cazibesiyle konuya yeniden yoğunlaşmalarını sağlamaya yöneliktir.
Kur’an’ın herhangi bir mesajını günümüze aktarmak, söz konusu ayeti bütün yönleriyle taşımak anlamına gelmez. Örneğin, konumuzla ilgili ayetin sadece sosyal ilişkiler ve adab-ı muaşeretle ilgili terbiyevî yönünden ders çıkarmak yeterli olacaktır.
Kaldı ki konuyu tanzir metodu ve çağrışım yoluyla, kıyamete kadar gelen bütün müminlerin Peygamberimizin hanımlarına karşı bir evlat duygusuyla onları birer anne olarak görüp saygı duymasına yönelik ders çıkartmak iman şuuru bakımından çok önemlidir.
Bu konuda birer beşer olarak aile içerisinde birbirlerine karşı kıskançlıkları veya efendimize karşı bazen nazlanmalarını düşünüp onlara saygısızlık etmemeyi de öğrenebiliriz.
Özellikle Hz. Aişe validemizin bazı Şialar tarafından haksız bir şekilde eleştirmelerine ciddi bir uyarı dersini almak da pekala mümkündür.
