*“Birisine kötülük etti, zarar verdi ve bir şeyi kötü yaptı”anlamındaki “esâe” fiilinden türeyen ve seyyi’ kelimesinin müennes(dişil) şekli olan seyyie, sözlükte, kötü ve çirkin olan şeylere denir.
Istılahta; sıkıntı, belâ, musîbet, âfet..vb. insanı üzen ve ona zarar veren olumsuz ve nahoş olan şeylere seyyie dendiği gibi, şirk, küfür, nifâk ve isyan gibi ilâhi irâdeye ters düşen, insanın dünyâ ve âhirette cezâlandırılmasına sebep olan her türlü çirkin (fevâhış) ve isyan olan (meâsî) inanç, söz, fiil ve davranışlara, küçük büyük bütün günahlara ve insanlara yapılan kötülüklere de seyyie denir. Seyyie kelimesi Kur’ân’-ı Kerîm’de altmış iki defâ zikrolunmuştur. (Diyânet)
4/ EN-NİSÂ -18-Yoksa günâh işleyip te kendisine ölüm gelince: “İşte ben şimdi tevbe ettim” diyen kimselerin tevbesi kabûl edilmez. Kâfir olarak ölenlerin de tevbeleri kabûl edilmez. İşte bunlara âhirette can yakıcı bir azâb hazırlanmışızdır.
31- Eğer siz yasakladığımız büyük günahlardan sakınırsanız, diğer kusurlarınızı örter, sizi güzl bir makama koyarız.
