*Men’i fesat ve celb-i salâh mânâsı vardır. Hikmet her ilm-i hasen ve amel-i sâlih’in ismidir. Hikmetin evveli ilm-i hakk âhiri fi’li hayırdır. Hikmet ilm-ü ameldir: ilimdir ve onunla ameldir. Akıbeti mahmûd olan fi’li yapmaktır. Eşyayı mevzı ve mertebesine koymaktır, şu halde hikmet adâlettir. Hikmet ahlâk-ı ilâhiye ile tahalluktur (ahlâklanmak). Hikmet hayr-ı kesiri muhtevidir. Birçok ulemânın hikmeti tarif ederken amelde ısrar etmeleri hikmeti abesten tefrik ve celb-i menfaat mefhumunu tahakkuk ettirmek içindir. Kur’ân’ın birçok yerinde hikmet Nübüvvet ile müfesserdir. Hikmet; icad demektir; insanların sadece kendisi değil Allâh’ın kullarının da menfaatine âsar (eserler) yapmasıdır. (Elmalılı Tefsiri)
-Söz ve amelde isabet. Sana ibret veren seni olgunluğa çağıran, çirkinlikten uzaklaştıran he söz hikmettir. (Rûhu’l Beyân)
2/ el-Bakara -269- ALLÂH, hikmeti dilediğine verir. Kime hikmet verilmişse, şüphesiz ona çokça hayır verilmiş demektir. Bunu ancak akıl sahipleri anlar.
21/ el-Enbiyâ -74- Biz Lût’a da bir hikmet ve bir ilim verdik ve onu çirkin işler yapan memleketten kurtardık. Gerçekten onlar kötü bir toplum idiler, fâsık (ALLÂH’ın emrinden çıkan kimseler) idiler.
