“Ben” anlamına gelen “ene” kelimesi Arap dilinde birinci tekil şahıs zamiridir. Bir tasavvuf terimi olarak ise sâlikin fenâ (kulun kendi fiil ve davranılarını görmekten fâni olması) hâlini ifâde eder. Kibir ve gurur anlamı taşıyan ene (ben) kelimesi, Kur’ân’da yerilmiştir. Böyle bir davranışın şeytâna özgü olduğu belirtilmiştir. (Diyânet)
Varlığındır Hakk’tan ağyarlığın.
7/ A’RÂF -21- (Şeytân)Ve onlara “Elbette ben size öğüt verenlerdenim”diye de yemîn etti.
79/ EN-NÂZİ’ÂT -24- (Fir’avn) “Ben sizin en yüce rabbinizim”dedi.
Kibir ve gurur anlamı taşımayan “ene” sözünün kullanılmasında sakınca bulunmamaktadır.
41/ FUSSİLET -6- De ki “Ben sâdece sizin gibi bir insanım. Ancak bana ilâhınızın bir tek olduğu vahyediliyor. Artık hep O’na yönelin ve O’ndan bağışlnma dileyin. Vay O’na ortak koşanların hâline”
