ENE (*)
*’Ben’ anlamına gelen ‘ene’ kelimesi Arab dilinde birinci tekil şahıs zamiridir. Bir tasavvuf terimi olarak ise sâlikin fenâ (kulun kendi fiil ve davranışlarını görmekten fâni olması) hâlini ifade eder. Kibir ve gurur anlamı taşıyan ene (ben) kelimesi, Kur’ân’da yerilmiştir. Böyle bir davranışın şeytana özgü olduğu belirtilmiştir. (Diyânet)
Varlığındır Hakk’tan ağyarlığın.
7/ A’râf -21- (Şeytan)Ve onlara “Elbette ben size öğüt verenlerdenim”diye de yemin etti.
79/ en-Nâzi’ât -24- (Firavun) “Ben sizin en yüce rabbinizim”dedi.
-Kibir ve gurur anlamı taşımayan ‘ene’ sözünün kullanılmasında sakınca bulunmamaktadır.
41/ Fussilet -6- De ki “Ben sadece sizin gibi bir insanım. Ancak bana ilâhınızın bir tek olduğu vahyediliyor. Artık hep O’na yönelin ve O’ndan bağışlanma dileyin. Vay O’na ortak koşanların haline”
